Eνα νέο μοντέλο ενημέρωσης ξεκίνησε ήδη στη Νέα Φιλαδέλφεια και τη Νέα Χαλκηδόνα. Από εδώ, μπορείτε καθημερινά να ενημερώνεστε για ό,τι συμβαίνει στην πόλη μας, αλλά και να γίνετε ΕΣΕΙΣ ο ρεπόρτερ, που θα μας στέλνετε ό,τι βλέπετε γύρω σας και σας κάνει εντύπωση. Σας περιμένουμε στο mail ta.pragmata@yahoo.gr

Σάββατο 9 Μαρτίου 2013

Μια δυνατή γροθιά στο στομάχι μας (3)


Γράφει η Φανή Σοβιτσλή 
Παιδιά που υπακούουν στον «νόμο της σιωπής», είτε γιατί φοβούνται είτε γιατί έχουν κακοποιηθεί, χαρακτηρίζουν τα λεγόμενα «παιδιά των φαναριών» οι ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί. Μάλιστα, για την περίπτωση του 11χρονου κοριτσιού από τη Βουλγαρία, που βρήκε τραγικό θάνατο στην οδό Λαγκαδά, εκφράζουν σοβαρές επιφυλάξεις για το
αν ήταν ένα από αυτά ή... στρατεύθηκε από κυκλώματα που τα εκμεταλλεύονται για άλλη, εξίσου επικίνδυνη, δραστηριότητα.
«Δεν ξέρουμε το συγκεκριμένο παιδί τι ακριβώς έκανε, αν ζητούσε λεφτά, φαγητό ή, επειδή δεν κέρδισε τίποτα από όλα αυτά, πήρε ένα ποδήλατο και βγήκε βόλτα σε έναν επικίνδυνο δρόμο, χωρίς την εποπτεία κάποιου» τονίζει η ψυχολόγος της διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας της περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας Ελένη Πατίδου.
Σε κάθε περίπτωση, όπως λέει, τα παιδιά αυτά υπάρχει τρόπος να προστατευτούν από οργανώσεις, αρκεί κάποιος να ευαισθητοποιηθεί και να καταγγείλει την παρουσία τους στον δρόμο ή σε οποιονδήποτε δημόσιο χώρο.
Και επειδή πολύς λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια για τον αν οι πολίτες που συναντούν στον δρόμο τους τα παιδιά των φαναριών πρέπει να τα βοηθούν, δίνοντάς τους χρήματα, η κ. Πατίδου ξεκαθαρίζει ότι αυτό είναι ολέθριο λάθος. «Υπάρχει τρόπος να τα συμπονέσει κανείς, αλλά όχι με χρήματα, γιατί καταλήγουν σε κυκλώματα που τα εκμεταλλεύονται και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο» υπογραμμίζει η ψυχολόγος και προσθέτει ότι δίνοντάς τους χρήματα, στην ουσία επιβραβεύουμε αυτό που κάνουν και ενισχύουμε τη δράση τους. Σύμφωνα με την ίδια, σε μια εποχή που το φαινόμενο έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις, οι πολίτες θα πρέπει αν είναι δυνατόν να ειδοποιούν τις αρχές ή μια κοινωνική οργάνωση προστασίας παιδιών, για να τα απομακρύνει από τον δρόμο, παρέχοντάς τους προστασία.
ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ
Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι σε αυτές τις ηλικίες τα παιδιά πείθονται σχετικά εύκολα για να φύγουν από τη χώρα τους, αφήνοντας την πατρογονική τους εστία. «Συνήθως τα παιδιά που φεύγουν από τη χώρα τους, για να έρθουν στην Ελλάδα ή οπουδήποτε αλλού, έχουν υποστεί πρωτίστως ψυχολογική κακοποίηση. Είναι παιδιά που, σύμφωνα με έρευνες, έχουν κακοποιηθεί, έχουν δεχθεί σκληρό εκφοβισμό ότι θα τους συμβεί οτιδήποτε κακό, οπότε πειθαναγκάζονται εύκολα να κάνουν το βήμα και να αφήσουν το σπίτι τους σε αυτή την τρυφερή ηλικία» υπογραμμίζει η κ. Πατίδου. Επιπλέον, σε πολλά κυκλώματα, που τα εκμεταλλεύονται, λειτουργούν με τη λογική της δωροδοκίας και του δέλεαρ. Σε πολλές περιπτώσεις, όπως αναφέρει, υπόσχονται λεφτά στους γονείς τους και υλικά αγαθά για μια καλύτερη ζωή. «Ως εκ τούτου, τα παιδιά πείθονται γιατί νιώθουν χρέος τους να θυσιαστούν για την οικογένειά τους». Οι ψυχολόγοι επισημαίνουν ακόμα ότι τα παιδιά αυτά, παρότι πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης, τηρούν «ομερτά». Έχουν μάθει, όπως λένε οι ίδιοι, να υπακούν στον νόμο της σιωπής και δεν μιλούν ποτέ, ούτε για ποιο λόγο ήρθαν στην Ελλάδα ούτε ποιος τους έφερε, ούτε και γιατί δεν πάνε σχολείο, γεγονός που είναι συνήθως αυτονόητο.
www.lifo.gr
Της Φανής Σοβιτσλή Παιδιά που υπακούουν στον «νόμο της σιωπής», είτε γιατί φοβούνται είτε γιατί έχουν κακοποιηθεί, χαρακτηρίζουν τα λεγόμενα «παιδιά των φαναριών» οι ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί. Μάλιστα, για την περίπτωση του 11χρονου κοριτσιού από τη Βουλγαρία, που βρήκε τραγικό θάνατο στην οδό Λαγκαδά, εκφράζουν σοβαρές επιφυλάξεις για το αν ήταν ένα από αυτά ή... στρατεύθηκε από κυκλώματα που τα εκμεταλλεύονται για άλλη, εξίσου επικίνδυνη, δραστηριότητα. «Δεν ξέρουμε το συγκεκριμένο παιδί τι ακριβώς έκανε, αν ζητούσε λεφτά, φαγητό ή, επειδή δεν κέρδισε τίποτα από όλα αυτά, πήρε ένα ποδήλατο και βγήκε βόλτα σε έναν επικίνδυνο δρόμο, χωρίς την εποπτεία κάποιου» τονίζει η ψυχολόγος της διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας της περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας Ελένη Πατίδου. Σε κάθε περίπτωση, όπως λέει, τα παιδιά αυτά υπάρχει τρόπος να προστατευτούν από οργανώσεις, αρκεί κάποιος να ευαισθητοποιηθεί και να καταγγείλει την παρουσία τους στον δρόμο ή σε οποιονδήποτε δημόσιο χώρο. Και επειδή πολύς λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια για τον αν οι πολίτες που συναντούν στον δρόμο τους τα παιδιά των φαναριών πρέπει να τα βοηθούν, δίνοντάς τους χρήματα, η κ. Πατίδου ξεκαθαρίζει ότι αυτό είναι ολέθριο λάθος. «Υπάρχει τρόπος να τα συμπονέσει κανείς, αλλά όχι με χρήματα, γιατί καταλήγουν σε κυκλώματα που τα εκμεταλλεύονται και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο» υπογραμμίζει η ψυχολόγος και προσθέτει ότι δίνοντάς τους χρήματα, στην ουσία επιβραβεύουμε αυτό που κάνουν και ενισχύουμε τη δράση τους. Σύμφωνα με την ίδια, σε μια εποχή που το φαινόμενο έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις, οι πολίτες θα πρέπει αν είναι δυνατόν να ειδοποιούν τις αρχές ή μια κοινωνική οργάνωση προστασίας παιδιών, για να τα απομακρύνει από τον δρόμο, παρέχοντάς τους προστασία. ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι σε αυτές τις ηλικίες τα παιδιά πείθονται σχετικά εύκολα για να φύγουν από τη χώρα τους, αφήνοντας την πατρογονική τους εστία. «Συνήθως τα παιδιά που φεύγουν από τη χώρα τους, για να έρθουν στην Ελλάδα ή οπουδήποτε αλλού, έχουν υποστεί πρωτίστως ψυχολογική κακοποίηση. Είναι παιδιά που, σύμφωνα με έρευνες, έχουν κακοποιηθεί, έχουν δεχθεί σκληρό εκφοβισμό ότι θα τους συμβεί οτιδήποτε κακό, οπότε πειθαναγκάζονται εύκολα να κάνουν το βήμα και να αφήσουν το σπίτι τους σε αυτή την τρυφερή ηλικία» υπογραμμίζει η κ. Πατίδου. Επιπλέον, σε πολλά κυκλώματα, που τα εκμεταλλεύονται, λειτουργούν με τη λογική της δωροδοκίας και του δέλεαρ. Σε πολλές περιπτώσεις, όπως αναφέρει, υπόσχονται λεφτά στους γονείς τους και υλικά αγαθά για μια καλύτερη ζωή. «Ως εκ τούτου, τα παιδιά πείθονται γιατί νιώθουν χρέος τους να θυσιαστούν για την οικογένειά τους». Οι ψυχολόγοι επισημαίνουν ακόμα ότι τα παιδιά αυτά, παρότι πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης, τηρούν «ομερτά». Έχουν μάθει, όπως λένε οι ίδιοι, να υπακούν στον νόμο της σιωπής και δεν μιλούν ποτέ, ούτε για ποιο λόγο ήρθαν στην Ελλάδα ούτε ποιος τους έφερε, ούτε και γιατί δεν πάνε σχολείο, γεγονός που είναι συνήθως αυτονόητο. Πηγή: www.lifo.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου